مدیرکل بهزیستی خراسان رضوی در این جلسه، گفت: دورکیم از مفهوم بی‌سازمانی اجتماعی برای تبیین جرم و بزهکاری استفاده می‌کند. این نظریه کاهش کارآیی نهادهای اجتماعی مانند خانواده و تضعیف تقیدهای خویشاوندی به عنوان نیروهای غیر رسمی کنترل اجتماعی، هم چنین کاهش انسجام سنتی اجتماعی که پیامد رشد سریع صنعتی شدن، شهرنشینی و مهاجرت فزاینده به سوی حوزه های شهری است را باعث افزایش جرایمی مانند اعتیاد می‌داند.

مسعود فیروزی با بیان اینکه در مدیریت مورد به‌دنبال برهم زدن فرهنگ انگ‌زنی و برچسب‌زنی به افراد بهبودیافته از اعتیاد هستیم، گفت: انگِ معتاد خوردن، هم برای جامعه‌ای که انگ میزند و هم برای افرادی که این انگ را به تدریج میپذیرند، واجد پیامدهایی است. پذیرش انگ‌ها از جانب افراد بهبود یافته از اعتیاد حاصلی جز به حاشیه رفتن و انزوای بیشتر آنها ندارد. طرد فرد از جامعه، ضعف شبکه‌های حمایت اجتماعی، فقدان روابط اجتماعیِ باثبات و...از پیامدهای انگ‌زنی به بهبودیافته‌گان اعتیاد است که موجب سوق دادن فرد به‌سوی خرده فرهنگ سوءمصرف کنندگان مواد مخدر می‌شود. انگ خوردن از جانب جامعه، عاملی مهم در انزوای معتادان و عدم تلاش برای برقراری تعامل با گروه‌های اجتماعی به‌حساب می‌آید.

 وی افزود: امیدواریم روزی برسد که به جای کمپ‌ها، گروه‌های مدیریت مورد را افزایش دهیم. یکی از دغدغه‌های عمده در حوزه معتادین متجاهر تکرار شونده بودن پذیرش این افراد در مراکز است. این افراد بعد از درمان و ترخیص از کمپ‌ها غالبا در خانواده پذیرفته نمی‌شوند، طرد می‌گردند، مجددا مبتلا می‌شوند و به کمپ‌ها باز می‌گردند. گروه‌های مدیریت مورد از طریق برقراری ارتباط نزدیک با فرد بهبود یافته و خانواده او اقدامات بسیار تاثیرگذار و مثبتی را انجام می‌دهند. بخش زیادی از افراد بهبودیافته از اعتیاد به کمک گروه‌های مدیریت مورد که شامل تیم تخصصی مانند روانشناس، مددکار و... می‌شود، توانستند سرکار بروند و شاغل شوند. بهره‌گیری از گروه‌های مدیریت مورد یکی از مدل‌های موفقی است که در حوزه اعتیاد و درمان اعتیاد باید در سیاستگذاری‌های کشوری مورد توجه ویژه قرار گیرد.